Αγαπούσα τα ζώα από τα παιδικά μου χρόνια. Ο πρώτος μου σκύλος ο Μάρτζιος ήταν ένα καφέτι πουντλ, αλανιάρης και περιπετειώδης.

Μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπου δεν είχα σκυλί. Πριν 22 χρόνια περίπου, ενήλικας πλέον, υιοθέτησα τον Μάρτζιο, πιστή στην παράδοση μια και το όνομα είχε ιδιαίτερη σημασία για την οικογένεια. Ο Μάρτζιος ήταν ένα μείγμα Μπάσετ Φοβ Βρεττάνης και κόλεϊ. Απίστευτη μορφή, με μοναδικά δικό του χαρακτήρα, ο οποίος είχε και το χάρισμα να ξετρυπώνει δώρα, χρυσά βραχιόλια, λάπτοπ κλπ.

Πριν 9 χρόνια ο Μάρτζιος μας άφησε λόγω προχωρημένης καρδιακής ανεπάρκειας. Το πλήγμα ήταν για όλους μας τεράστιο. Θυμάμαι τότε, ο κτηνίατρος μας είπε χαρακτηριστικά, σύντομα θα έχετε πάρει άλλο σκύλο αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο.

Ήταν Νοέμβριος θυμάμαι, όταν μου λέει ο κολλητός μου γιατί δεν ρίχνεις μια ματιά σε αδέσποτα προς υιοθεσία. Νιώθοντας πολύ εύθραυστη δήλωσα ότι δεν θα μπορούσα να επισκεφθώ κάποιο καταφύγιο μήπως και κατέρρεα. Κανονίσαμε λοιπόν να μας φέρουν μερικά σκυλάκια από το Καταφύγιο Λευκωσίας. Θυμάμαι ήταν 3 θηλυκά σκυλάκια κι ένα αρσενικό. Το αρσενικό σχετικά ασχημούλικο φαινόταν τρομαγμένο δεν κατέβαινε καν από το βαν. Είχε το παρατσούκλι ‘Λουκανικάκι’ λόγω του ότι η μαμά του εικάζονταν να ήταν ντάτσχουντ μακρύτριχο. Είχε βρεθεί με τα αδελφάκια του και είχε μεταφερθεί στο καταφύγιο. Αυτή ήταν και η πρώτη μου γνωριμία με τον Ουίλιαμ!

Ο Ουίλιαμ έγινε επίσημα μέλος της οικογένειας στις 28 Δεκεμβρίου 2011. Επέτειο και την οποία γιορτάζουμε κάθε χρόνο. Ο Ουίλιαμ ήταν ντροπαλός, είχε τρόπους αλλά είχε και φοβίες. Όταν τον πήγα Λάρνακα να γνωρίσει την οικογένεια ο πατέρας μου που λάτρευε τον Μάρτζιο ένιωσε ανέτοιμος να δεχτεί νέο σκύλο. Έτσι ο Ουίλιαμ για μερικές μέρες έμεινε με την γιαγιά μου με την οποία μέχρι σήμερα διατηρεί ιδιαίτερη σχέση.

Μας πήρε αρκετό καιρό να ξεπεράσει την φοβία του προς τους άντρες. Εξελάμβανε οποιαδήποτε κίνηση προς αυτόν ως επιθετική. Κάθε βράδυ μάζευε όλα του τα παιχνίδια και τα έβαζε στον κρεβατάκι του. Απωθημένα από το καταφύγιο όπου δεν είχε δικά του αντικείμενα. Έκτοτε ο Ουίλιαμ μεγάλωσε και έγινε ένας πρίγκηπας με ύφος διανοούμενου και πολύ γκουρμέ. Συχνά στο πάρκο τον ρωτούν αν έχει τελειώσει το διάβασμα πριν βγει για βόλτα. Έχει τους φίλους του, δικούς μου ουσιαστικά, που θα πάει για καφέ ή για σουβλάκια. Τους αναγνωρίζει όχι απλά από το όνομα αλλά και από το επίθετο!

Πριν ενάμισι χρόνο απέκτησε και ‘αδελφό’, ένα τερατάκι, αδέσποτο εννοείται, τον Σέρλοκ. Είναι με ιδιαίτερη περηφάνεια που βλέπω τον Ουίλιαμ να ‘περνάει’ κάποιες από τις χάρες του στον μικρό. Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να σωθεί από ένα αδέσποτο. Δεν θα το μετανιώσετε!