Κάποιες ιστορίες δεν έχουν καλό τέλος και μπορεί να στιγματίσουν όλη μας τη ζωή. Μα το μόνο σίγουρο είναι πως το μάθημα που μας δίνουν μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας.

Ήταν Απρίλης θυμάμαι κι όπως παρακολουθούσα ποδόσφαιρο, κτυπάει το κουδούνι. Ήταν τόσο δα στο χαλί! Κόντεψα να το πατήσω, αφού δεν το είχα δει.

Δύο μάτια χαρούμενα με κοίταζαν και όλο απορία προσπαθούσαν να μάθουν πού βρίσκονταν. Σύντομα το σκυλάκι κατάλαβε πως βρήκε το παντοτινό του σπίτι, γι’ αυτό και ήταν χαρούμενο και παιχνιδιάρικο.

Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο σπίτι μας, ενσωματώθηκε στην οικογένειά μας. Έγινε δηλαδή το νέο της μέλος.

Μαζί του περάσαμε όμορφα χρόνια και ζήσαμε αξέχαστες στιγμές. Κι αυτό γιατί όταν αποκτάς ένα σκυλάκι, αλλάζει ριζικά η ζωή σου και βιώνεις πρωτόγνωρα συναισθήματα.

Κι ενώ ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι, ξαφνικά μαθαίνουμε ότι ο σκύλος μας διαγνώστηκε με καρκίνο. Τα πάντα ανατράπηκαν τόσο αστραπιαία. Η έντονη λύπη και ο πόνος που νιώθαμε βλέποντας το σκυλάκι μας να σβήνει μέρα με τη μέρα ήταν δυσβάσταχτος. Ξέραμε πως δεν μπορούσαμε να το βοηθήσουμε να γίνει και πάλι καλά. Νιώθαμε τόσο μικροί και ανίσχυροι σαν άνθρωποι.

Όταν πέθανε, τα δάκρυα δεν σταμάτησαν. Το κενό έμεινε για να θυμίζει την απουσία του από την οικογένεια και τη ζωή μας. Στο μπαούλο όμως είναι καλά φυλαγμένες όλες οι αναμνήσεις και οι στιγμές που περάσαμε μαζί. Με το πέρασμα του χρόνου νιώσαμε ότι μπορούσαμε να σώσουμε ένα άλλο σκυλάκι και να του δώσουμε αγάπη και οικογενειακή θαλπωρή.