Σαν τον σκύλο με την γάτα..η κλισέ έκφραση που χρησιμοποιείται πολύ συχνά όταν δύο άτομα δεν μπορούν να συνυπάρξουν μαζί. Άλλωστε, είναι καλλιεργημένο στην κοινωνία ότι ο σκύλος και η γάτα είναι οι αιώνιοι εχθροί.
Σε αρκετά από τα θέματα που παρουσιάζονται στο Lovely Pets γίνεται ανάλυση για το πιο πάνω και δεν είναι λίγες φορές που αποδεικνύεται ότι αυτά τα δύο, λατρευτά, ζωάκια όχι μόνο μπορούν να συνυπάρξουν αλλά εάν οι συνθήκες είναι σωστές μπορεί να ζήσουν αρμονικά μαζί.
Ο Bruno θέλησε από την πρώτη στιγμή να σπάσει αυτό το ταμπού. Ο πρώτος καλεσμένος του blog του, είναι ένα πολύ όμορφο γατάκι, o Toulouse, το οποίο μαζί με τη “κηδεμόνα” του, Λουκία, μοιράζονται την ίδια στέγη με ένα σκυλάκι.
Tην ιστορία του Toulouse αφηγείται το αφεντικό του, Λουκία Παρπέρη, η οποία περιγράφει με πολύ συγκινητικό τρόπο την απρόσμενη γνωριμία τους. Εξιστορεί τι έγινε πριν από δύο χρόνια και κυρίως, πως αναπτύχθηκε η σχέση μεταξύ τους.
Το γατάκι που άλλαξε την ζωή μου…
“Ποτέ δεν ήμουν λάτρης των γάτων. Μπορώ να πω μάλιστα, πως τις φοβόμουν πάντα πολύ. Επειδή μεγάλωσα με σκυλάκια, έμαθα να αγαπώ κυρίως αυτά και να έχω υποσυνείδητα τα γατάκια στην άκρη. Όμως, πάντα έκλαιγα όταν έβλεπα χτυπημένα ή σκοτωμένα γατάκια στο δρόμο.
Αυτός μου ο φόβος, σταμάτησε μια χειμωνιάτικη μέρα του Νοέμβρη πριν από δύο χρόνια. Ενώ κοιμόμουν, γύρω στις τρεις τα ξημερώματα, άκουγα επανειλημμένα κάποιον να κλαίει έξω από το μπαλκόνι μου. Δεν ήθελα να το πιστέψω και προσποιόμουν πώς δεν ήταν τίποτα. Το κλάμα ωστόσο συνεχιζόταν και οι βροχές έξω έπεφταν ασταμάτητες. Δεν άντεξα και άνοιξα. Ήταν ένα μικρό γατάκι σε χρώμα πορτοκαλί χρυσαφί, με μελένια ολοστρόγγυλα μάτια και είχε μέγεθος ίσα με την παλάμη μου. Το κοιτούσα και του μίλησα αλλά αυτό δεν ήθελε κάτι άλλο από το να μπει στο σπίτι να ζεσταθεί και να φάει. Αν και ήμουν φοβισμένη, το έβαλα μέσα, του έφερα φαγητό και το κοίταζα μέχρι να τελειώσει για να το βγάλω έξω. Ε, αυτό δεν έγινε ποτέ! Το βρήκα το επόμενο πρωί, κουλουριασμένο στα πόδια μου να κοιμάται ήρεμα χωρίς φόβο στα μάτια του.
Ποτέ δεν ήμουν λάτρης των γάτων. Μπορώ να πω μάλιστα, πως τις φοβόμουν πάντα πολύ. Επειδή μεγάλωσα με σκυλάκια, έμαθα να αγαπώ κυρίως αυτά και να έχω υποσυνείδητα τα γατάκια στην άκρη
Το πήρα στον κτηνίατρο για τη τυπική διαδικασία και όλα τα απαραίτητα εμβόλια. Από εκείνη τη μέρα, είμαστε αχώριστοι, κοιμόμαστε και ξυπνάμε μαζί. Με αφήνει να το κάνω μπάνιο, να το σκουπίζω να το στεγνώνω και να το χαϊδεύω εκεί που δεν του αρέσει. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ό,τι είναι το πιο ευχάριστο γεγονός που έχει συμβεί πρόσφατα στη ζωή μου. Είναι το παιδί μου, ο γιος μου και όλη μου η χαρά!!”
