Σκανδαλιάρης εγώ;;

Πόσο τυχερός φάνηκα εκείνη την όμορφη Κυριακή! Ενώ περνάω έξω από το δωμάτιό της, διακρίνω μισάνοιχτη την πόρτα. «Υπέροχα», σκέφτηκα, «ευκαιρία για παιχνίδι!»

«Έι μικρή μου, ξύπνα. Ξύπνα, μικρή μου.»

Τίποτα, ούτε καν με ακούει. «Μα πώς μπορείς να κοιμάσαι μικρούλα μου ακόμη; Ξύπνα να παίξουμε λιγάκι.» Και ξαφνικά το ένα της χέρι ξεπροβάλλει από το σκέπασμα. «Αυτό ήταν», σκέφτηκα, «η ευκαιρία μου για να την ξυπνήσω.»

Πήγα κοντά της κι έβαλα το κεφάλι μου κάτω από το χέρι της, λες και με χάιδευε.

Ξαφνικά ακούω μια νυσταγμένη φωνή: «Μπρούνοοο, φύγε. Δεν είναι ώρα για παιχνίδια.» Κατσούφιασα, πήγα να βγω από το δωμάτιο, όταν ξαφνικά ακούω τη γλυκιά φωνή της να λέει: «Μπρούνοοο, έλα εδώ.» Μεμιάς και χωρίς δεύτερη σκέψη πηδάω στο κρεβάτι της και αρχίζω να παίζω μαζί της. 

«Έλα μικρή μου, σήκω να πάμε έξω στον κήπο να παίξουμε που έχει ωραίο καιρό», σκεφτόμουνα την ώρα που της τράβαγα το μανίκι της. 😊 H μικρή μου αμέσως το κατάλαβε.

Σηκώθηκε, ντύθηκε, φάγαμε το πρωινό μας (εγώ κάθε στιγμή τρώω 😊) και πήγαμε έξω στον κήπο μας. Εκεί τρέχαμε και παίζαμε μέχρι να κουραστούμε και οι δύο.

Πόσο ωραία είναι να είσαι με την οικογένειά σου!

Τα λέμε φίλοι μου…

xxxx