Των Δρ. Μιχάλη Χριστοφόρου & Δρ. Ελευθερίας Ξενοφώντος

Τι είναι ο παρβοϊός;
Ο παγκόσμια διαδεδομένος παρβοϊός είναι ιός του σκύλου με πολύ ψηλή μεταδοτικότητα και αντίσταση στο περιβάλλον. Συμπτώματα όπως ο ξαφνικός λήθαργος, η ανορεξία, ο εμετός και η έντονη διάρροια, ως επί το πλείστον σε κουτάβια, θα κινήσουν στον κτηνίατρο υποψία για παρβοϊό.
Τις περισσότερες φορές οι προσβεβλημένοι σκύλοι δεν έχουν εμβολιαστεί ή δεν έχουν ολοκληρώσει το εμβολιακό πρόγραμμα και ήρθαν σε επαφή με άλλους σκύλους ή βρέθηκαν σε χώρο που συχνάζουν σκύλοι (όπως π.χ. πάρκα).

Ο ιός συνήθως εισέρχεται στον οργανισμό του ζώου, όταν έχει μυρίσει ή καταναλώσει μολυσμένα κόπρανα ή όταν έχει έρθει σε άμεση επαφή με άλλο μολυσμένο σκύλο.

Οι μολυσμένοι σκύλοι μπορούν να αποβάλλουν τον ιό στο περιβάλλον πριν ακόμη επιδείξουν συμπτώματα ασθένειας, αλλά και για κάποιες εβδομάδες (μέχρι και 14 ημέρες) μετά την κλινική ανάρρωσή τους. Επομένως, και φαινομενικά υγιείς σκύλοι μπορούν να μεταδώσουν τον παρβοϊό. Ο ιός είναι πολύ ανθεκτικός, καθώς μπορεί να παραμείνει ενεργός στο περιβάλλον (π.χ. στο χώμα, στα κλουβιά, στα παιχνίδια κ.ο.κ.) για μήνες και να αποτελέσει εστία μόλυνσης.

Ποιος μπορεί να προσβληθεί από τον παρβοϊό;
Κατοικίδιοι και άγριοι σκύλοι μπορούν να προσβληθούν από τον παρβοϊό. Τα κουτάβια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, όταν περάσει η διάρκεια της μητρικής ανοσίας και όταν δεν έχουν εμβολιαστεί. Κάποιες φυλές σκύλων φαίνεται να έχουν υψηλότερο ρίσκο μόλυνσης από παρβοϊό ή να παρουσιάζουν πιο έντονα συμπτώματα αφού προσβληθούν από αυτόν. Τα Rottweilers, Doberman Pinschers, Labrador Retrievers, German Shepherds, καθώς και φυλές τύπου Bull Terrier είναι μερικές από αυτές.

Μπορεί ο παρβοϊός να μολύνει τον άνθρωπο;
Δεν έχει αναφερθεί ποτέ μόλυνση κάποιου ανθρώπου από τον παρβοϊό. Εντούτοις ο ιός μπορεί εύκολα να εξαπλωθεί μέσω των ανθρώπων σε άλλους σκύλους σε περίπτωση που βρίσκεται στα χέρια ή στα ρούχα τους και μετά έρθουν σε επαφή με άλλους σκύλους ή το περιβάλλον τους (π.χ. κλουβιά, παιχνίδια κτλ.).

Συμπτώματα

• Εμετός
• Διάρροια (πολύ συχνά αιμορραγική)
• Ανορεξία
• Λήθαργος / αδυναμία
• Ξαφνικός θάνατος λόγω καρδιακής προσβολής από τον ιό
• Ρίσκο για χρόνια γαστρεντερικά προβλήματα στο μέλλον, σε σκύλους που επιβιώνουν από τον ιό

Διάγνωση
Ο κτηνίατρος θα προβεί σε διάγνωση του νοσήματος βασιζόμενος στο ιστορικό (π.χ. μη ύπαρξη εμβολιασμού ή πρόσφατη επαφή με άλλους σκύλους), στην κλινική εικόνα (εμετός, διάρροια) και στα κλινικά ευρήματα κατά την εξέταση.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται συνήθως με τη χρήση ενός διαγνωστικού τεστ (in clinic ELISA rapid test) χρησιμοποιώντας δείγμα κοπράνων. Επίσης ο κτηνίατρός σας μπορεί να προβεί σε επιπλέον εξετάσεις, όπως αιματολογικές αναλύσεις, ώστε να εξακριβώσει τον βαθμό της ανοσοκαταστολής / πιθανή αναιμία / μειωμένες πρωτεΐνες αίματος, καθώς και σε κοπρανολογική εξέταση για ανίχνευση ενδοπαρασίτων. Οι επιπρόσθετες εξετάσεις μπορούν επίσης να βοηθήσουν τόσο στην πρόγνωση όσο και στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου θεραπευτικού πλάνου.

Πρόγνωση
Δυστυχώς, ο παρβοϊός έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Παρόλα αυτά, αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες για επιβίωση, όταν υπάρξει έγκαιρη διάγνωση και κατ’ επέκταση έγκαιρη επιθετική θεραπεία.

Πρόληψη
Το κυριότερο μέτρο πρόληψης είναι ο εμβολιασμός. Συνιστάται σε όλους τους ιδιοκτήτες σκύλων να συμβουλευτούν τον κτηνίατρό τους για ένα ορθό πρόγραμμα εμβολιασμού.

Αν και η κοινωνικοποίηση των κουταβιών με άλλους σκύλους είναι σίγουρα επιθυμητή, είναι προτιμότερο να ξεκινήσει αφού γίνει το αρχικό πρόγραμμα εμβολιασμού. Συνεπώς, πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εμβολιασμού, θα ήταν ασφαλέστερο να αποφεύγονται οι βόλτες σε πολυσύχναστες από σκύλους περιοχές όπως και η άμεση επαφή με σκύλους αγνώστου εμβολιακού ιστορικού.